کتاب‌های کتابخانه‌ی تخصصی ايرانشناسي شادروان استاد ثاقب‌فر پس از آن‌که سال‌ها در آموزشگاه موسیقی زروان قرار داشت به تازگی به کتابخانه‌ی عمومی، غیردولتی و مردم‌نهاد بامداد امیدصبا جابه‌جا شد.
این کتابخانه که به دست دوستانی در انجمنفرهنگیافراز و نیز شماری از کنشگران فرهنگیِ دوستدارِ ایشان، به یاد و بزرگداشتِ آن استاد ارجمند، از خانواده‌ی آن شادروان خریداری گردید شامل بیش از هشتصد جلد کتاب است که بیشینه آن‌ها تاریخی هستند هر چند در زمینه‌های عمومی نیز کتاب‌هایی در آن به چشم می‌خورد. این کتاب‌ها به دست شماری از دوستان انجمن فرهنگی افراز فهرست‌برداری گردیده و جهت نگاهداری به کتابخانه‌ی بامداد امید صبا به نشانی تهران، میدان هفت‌تیر، خیابان کریم‌خان زند، جنب داروخانه سیزده آبان شماره ٢٧ سپرده شده است. علاقه‌مندان جهت استفاده می‌توانند به عضویت کتابخانه بامداد امید صبا درآمده و در روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ٠٨:٣٠ تا ١٦:٣٠ و پنج‌شنبه‌ها با هماهنگی قبلی جهت مطالعه کتاب‌ها در همان محل نگاهداری، به کتابخانه مراجعه نمایند. دوستان جهت هماهنگی عضویت می‌توانند به شماره ٨٨٨٣٣٧١١ و يا ٨٨٨٣٣٧١٢ تماس بگیرند. گفتنی است، کتابخانه‌ی تخصصی شادروان استاد ثاقب‌فر توسط هیأت امنایی از بنیادگذاران اداره می‌شود، با این حال پذیرای حضور علاقه‌مندانی که مایل به همکاری باشند نیز است. فهرست کتاب‌های کتابخانه تخصصی استاد ثاقب‌فر جهت مطالعه علاقه‌مندان در اینجا قرار داده شده است.
استاد مرتضی ثاقب‌فر صبح دوشنبه یازدهم دی‌ماه ١٣٩١ خورشیدی درگذشت. او ــ هر چند جامعه‌شناس بود و در این حوزه، هم نوشته‌های چندی داشت و هم آثاری را ترجمه کرده بود ــ مترجم سرشناسِ آثار تاریخی، به‌ویژه در زمینه‌ی ایران باستان، به شمار می‌رفت. پرکاریِ ثاقب‌فر در ترجمه‌ی آثار سرشناسانِ حوزه‌ی تاریخ ایران، در کنار باریک‌بینی استاد در امر ترجمه ــ که در کتاب‌های مرجعی مانند تاریخ هرودوت او را به مقابله‌ی دو ترجمه‌ی فرانسوی و انگلیسی و گاه حتی، با سختی، به مقابله با ترجمه‌ی آلمانی می‌کشاند ــ و هم‌چنین حس مسؤولیتی که در برابرِ ترجمه‌هایش داشت و هر جا که نظر نویسنده را بر خطا می‌دید در پانوشت بر آن توضیحی می‌افزود ــ که حتی پافشاری وی در این امر یک‌بار او و یکی از ناشرانِ آثارش را، که از چاپ توضیحات وی خودداری می‌کرد، به دادگاه کشاند ــ از او چهره‌ای شاخص در این حوزه ساخته بود. او بارها در انجمن فرهنگی افراز سخنرانی کرده و به آن مهر می‌ورزید و از راه این انجمن با شمار بسیاری از جوانان ایران‌دوست در پیوند قرار گرفته بود. یکی از مهم‌ترین سخنرانی‌های وی در انجمن، برپایی دوره‌ی «سرشتِ فرمان‌روایی در ایران باستان» در دوازده نشست، در سال ١٣٨٤ خورشیدی بود.
